Welke waarde heeft het begrip 'international' nog ?
Sommige landen zijn geografisch gezien erg oppermachtig t.o.v. bijvoorbeeld Nederland, Portugal of Ierland. In landen als Brazilië en Argentinië worden er veel profvoetballers ter wereld gebracht. Vaak met een uitstekende kwaliteiten, waardoor er niet altijd genoeg plek is bij de nationale selectie. Dit heeft tot gevolg dat er spelers met exceptionele zijn, welke niet geselecteerd worden voor hun land, omdat er teveel spelers zijn welke net iets beter bevonden worden. Spelers als Douglas en Andre Bahia hebben laatst publiekelijk aangegeven open te staan voor een invitatie van de keuzeheer van Oranje. Het moet toch niet gekker worden dat buitenlandse spelers, dus geen Nederlandse spelers, in het Nederlands elftal komen te spelen. Nationale elftallen zijn er om te spelen voor je vaderland en dus kan je alleen in dit elftal komen door te zijn geboren in dit land of doordat één van je ouders daar geboren is. Het moet toch niet kunnen dat buitenlandse spelers zomaar een nieuwe nationaliteit aanvragen en dat zij dan kunnen spelen in Oranje.
Amauri is een aanvaller welke geboren is in Carapicuíba (Brazilië) en hij speelde daar bij een lokale voetbalclub. Na een internationaal toernooi kreeg hij een contract in Europa aangeboden en inmiddels speelt hij al negen jaar in Italië. Hij is in Brazilië geboren en heeft dus Braziliaans bloed, hoe kan je het dan in je hoofd halen om te overwegen voor La Squadra Azzurra uit te komen? Hij speelt inderdaad al geruime tijd in Italië, maar dit betekent toch niet gelijk dat je geen Braziliaan meer bent, of zie ik het nu verkeerd ? Hij kwam bijna nooit in aanmerking voor een invitatie van het Braziliaanse elftal. Dit is een persoonlijke teleurstelling voor hem, maar hierdoor ga je toch niet overwegen om een andere natie te vertegenwoordigen.
Dit soort situaties zorgt ervoor dat ik het respect verlies voor sommige spelers. Het feit dat je in een bepaald land geboren bent moet er voor zorgen dat je daar trots op bent, zelfs wanneer je niet voor je eigen land kan uitkomen. Je hoort in geen enkele situatie te overwegen om met deze reden van nationaliteit te veranderen. Mede dankzij dit soort ontwikkelingen zie je dat de competities voor landen steeds minder gaat betekenen. Dit afbakeningen vervagen en er komt steeds meer kritiek en weerstand vanuit spelers, de clubs en de wetgeving. Met clubvoetbal heb je je eigen carrière in eigen hand en het voetbal voor landen moet niet deze zelf kant opgaan. Het moet niet kunnen dat spelers kunnen kiezen om uit te komen voor een ander land, dan hun vaderland.
Spelers worden eens in de zoveel tijd bij hun clubs weggehaald door de nationale bonden om voor het land (oefen)interlands te spelen. De clubs van de spelers zien dit vaak als onnodig en zullen dit vaak ook publiekelijk laten merken aan deze bonden. Deze spelers laten zich in het openbaar niet open over deze kwestie. Zij krijgen vanuit de nationale bonden vaak wedstrijdpremies, maar waar zijn deze voor nodig ? Is het niet zo dat spelers het een eer moeten vinden om een wedstrijd te spelen voor hun land? Het kost de bond dus nu geld om de spelers te laten deelnemen aan de interlands, maar hiernaast hebben de nationale bonden vaak ook nog problemen met de clubs van de spelers. Wanneer de nationale bonden de premies van de spelers nu reserveren voor de clubs als vergoeding wanneer spelers geblesseerd terugkomen. Dan is er weer één probleem uit de voetbalwereld geholpen.
Voor de meeste spelers is het een grote eer te worden uitgenodigd en dan ook nog eens te mogen spelen voor het nationale elftal. En zij zingen dan ook voluit het volkslied mee als eerbetoon richting de natie. Het mee zingen van het volkslied is een symbool dat bij de wedstrijden hoort en dat zorgt voor de teambinding en het tonen van respect voor de opgekomen uitgedoste Nederlandse fans. Dit is overigens niet alleen in Nederland zo, maar ook in andere landen als Zwitserland, Kroatië en Argentinië. De bondscoach Köbi Kuhn van Zwitserland vond het zo teleurstellend dat hij zijn spelers in 2008 op zangles heeft gezet. Dit is dan weer een overdreven voorbeeld, maar het is wel feit dat de spelers het respect nemen mee te zingen.
Het Nederlands elftal zou altijd moeten aantreden met spelers welke respect hebben, tonen en uitdrukken voor hun vaderland. Hiermee bedoel ik dan er sowieso alleen spelers worden geselecteerd welke in Nederland geboren zijn of wanneer één van de ouders uit Nederland komt. Over het algemeen zijn zij meer betrokken met Nederland en ik heb dan ook liever de echte Nederlanders in het elftal dan een stel ingeburgerde spelers welke in hun eigen land niet tot een invitatie komen. Voor de duidelijk wil ik even melden dat ik het hiermee niet heb over Turken, Marokkanen, Surinamers, Molukkers of andere etnische groepen. Er zijn namelijk genoeg voorbeelden te noemen welke zich 100% hebben ingezet voor Nederland.
Ik vind dat wanneer je als speler zijnde geselecteerd wordt dat je dit serieus moet nemen en dit ook publiekelijk moet kunnen laten blijken. Ik vind dat alle spelers van Oranje verplicht zijn het volkslied mee te zingen. Het is een in principe een morele verplichting, maar daarnaast ook een expressie van vreugde weer in de basis elftal te kunnen staan en te behoren tot de beste elf van de nationale voetbalwereld. Als je het Nederlands elftal wilt spelen en je land wilt vertegenwoordigen, dan moet je ook het volkslied meezingen. Spelers als John Heitinga en Arjen Robben zijn een voorbeeld, want dit zijn twee echte Hollandse mannen en zingen ook met volle borst mee. Dus een kaarsrechte houding, kin omhoog, borst naar voren en brullen maar.
