Edson Braafheid heeft een boekje opengedaan over de mentale weerbaarheid van voetballers. De oud-speler van onder meer Bayern München en FC Twente zegt niet te begrijpen waarom clubs veel geld spenderen aan de fysieke gesteldheid van spelers, terwijl de mentale weerbaarheid net zo belangrijk is. Braafheid had gedurende zijn carrière te kampen met psychische klachten en luidt nu als ervaringsdeskundige de noodklok.
"Het is jammer dat clubs liever geld stoppen in een personal trainer voor het lichaam dan een personal trainer voor de geest", vertelt de oud-verdediger in een uitgebreid interview met het NRC. "Het is allebei belangrijk, want vooral jonge talenten hebben vaak geen idee in wat voor wereld ze stappen. Wat doe je als je een wedstrijd verliest, als een trainer tegen je schreeuwt, als het publiek tegen je tekeergaat? En waarom zou je géén echte kerel zijn als je over je gevoel praat? Krop je gevoelens op, dan komt het vroeg of laat tot een explosie. Daar heeft niemand baat bij, ook de club niet."
Voor Braafheid begonnen de problemen toen hij in 2009 door Bayern werd overgenomen van FC Twente. "Dat werd als een grote stap gezien, door sommigen als een té grote", gaat de tienvoudig Oranje-international verder. "Er was twijfel of ik wel 'BM-waardig' was en dat zorgde voor druk. Ik wilde koste wat kost laten zien dat ik het waard was. Als ik een wedstrijd op de bank zat, hing er een negatieve vibe om mij heen. Die negativiteit nam ik mee naar huis. Mensen kijken altijd eerst naar de voetballer Edson Braafheid en dan pas naar de mens. Lang heb ik mij daarnaar gedragen. Ik leefde zoals dat van een voetballer verwacht wordt. Ik was zó bezig met mezelf goed neerzetten, dat ik het zicht op de mens Edson verloor."
De 'geluiden van buitenaf' maakten Braafheid vooral onzeker. "En als voetballer mag je niet de indruk wekken dat je onzeker bent. Dan geven ploeggenoten de bal niet meer af en gaan tegenstanders je vernederen. Een slecht cijfer in de VI komt dan extra hard aan. Zo kom je in een neerwaartse spiraal terecht. Een tijd lang heb ik me heel verloren gevoeld. Ik zocht afleiding bij mooie vrouwen, zette mijn huwelijk op het spel. Ontzettend stom natuurlijk, maar dat leek de enige manier om mijn zelfvertrouwen te herwinnen en de leegte te vullen. Inmiddels weet ik dat leegte alleen gevuld kan worden als je in de spiegel kijkt."