Memphis Depay doet dinsdagavond in gesprek met de in de Verenigde Arabische Emiraten bekende televisieverslaggever Anas Bukhash een boekje open over zijn moeilijke jeugd. De 26-jarige aanvaller van het Nederlands elftal en Olympique Lyon groeide op zonder zijn biologische vader en werd als kind thuis zowel lichamelijk als mentaal mishandeld. Depay zegt inmiddels gelukkig te zijn, maar concludeert dat de gebeurtenissen uit zijn jeugd hem hebben gevormd tot de persoon die hij nu is.

Depay erkent in #ABtalks dat hij te lijden had onder het vertrek van zijn biologische vader, op vierjarige leeftijd. "Mijn moeder werd een alleenstaande moeder toen ik vier jaar oud was. Natuurlijk mist er dan iets in huis, iets van een vaderfiguur. Mijn moeder moest beide rollen vertolken. Ze raakte uitgeput", zegt hij. Depay maakte het zijn moeder naar eigen zeggen niet gemakkelijk. "Ik had al op jonge leeftijd zo'n eigenwijs karakter en was tot laat op de straat te vinden, om te voetballen bijvoorbeeld. Maar je weet zelf ook: voetballen is niet het enige wat er gebeurt op de straat. In mijn hoofd werd ik al zeer snel een volwassen persoon."

Meer: Koeman: ‘Hun belang voor het team is reden om ze niet af te schrijven’

De sterspeler van Oranje en Lyon prijst zijn moeder voor het werk dat zij verrichte in zijn jeugd. Toch werd de situatie gaandeweg problematischer. "We zaten iets onder de middenklasse, denk ik. Daar kon ik niet over klagen, maar na een tijdje kon mijn moeder mij niet meer handelen vanwege mijn karakter. Dat was lastig voor haar. Soms had ik dan een vader nodig die mij op mijn plek zette. Dat had ik in de gaten en daar maakte ik ook misbruik van. Ik bleef tot laat buiten of ik bleef tot laat wakker", aldus Depay. Hij legt uit dat hij het jarenlang moeilijk had met het plotselinge vertrek van zijn vader. "Hij is geen slechte man, maar hij nam zijn verantwoordelijkheid niet. Dat weet hij. Ik ben wel voor zeer lange tijd boos geweest. Je krijgt vaak vragen gesteld over je vader en mensen maakten er zelfs grappen over."

"Maar ik weet nu wel hoe ik zelf een zeer goede vader moet zijn, mocht ik er ooit een worden. Hij heeft me laten zien wat ik níét moet doen. We zijn cool nu. Het is vooral voor hem vervelend, want hij mist nu die band met mij. Ik ben heel tevreden met mezelf en ben een trotse persoon. Hij heeft veel prachtige momenten gemist", vervolgt Depay. De voormalig PSV'er zegt dat hij 'beschadigd' is in zijn jeugd. Dat gebeurde vooral in de jaren nadat zijn biologische vader hem en zijn moeder verlaten had. "Toen mijn vader ons verliet, werd mijn moeder verliefd op een andere man. Vier jaar later, toen ik acht was, gingen mijn moeder en die andere man trouwen. Het is een zeer gek verhaal. De nieuwe partner van mijn moeder had zeer veel kinderen met zijn ex-partner, tussen de vijftien en achttien. Hij woonde in een groot huis, bij ons om de hoek. Mijn moeder werd verliefd op hem."

"Ze was een goed mens en verwelkomde een aantal van zijn kinderen soms bij ons thuis. Ik weet niet of ze echt verliefd op hem was, maar het werd de slechtste beslissing van haar leven. Ze heeft er nog steeds spijt van", verzucht Depay, die naar eigen zeggen niet geaccepteerd werd door zijn stiefbroers en stiefzussen. "Die kinderen begonnen zich tegen mij te keren. Ik weet niet waarom, misschien vanwege mijn huidskleur. Ik weet de exacte reden niet. Ik kon me best verdedigen tegen één kind, maar niet tegen vier of vijf kinderen. Ze treiterden me, er was veel geweld in huis. Mijn moeder zag dat ik eronder leed, maar ze was bang om haar partner te verlaten. Ik was mentaal gesloopt. Dat heeft me beschadigd en zorgde ervoor dat ik agressief werd. Na ongeveer een jaar vertrokken we, zonder wat te zeggen. Ik weet niet waar mijn moeder plots de moed vandaan haalde, maar we vertrokken. Het had veel impact. Mijn moeder werd voor ongeveer één jaar opgenomen in een psychiatrische inrichting, waardoor ik op tienjarige leeftijd moest intrekken bij mijn grootouders. Ik had het geluk dat mijn grootouders stabiel waren. Al deze dingen hebben me gevormd als mens."

Depay droeg het leed jarenlang met zich mee, erkent hij. "Ik was agressief en voelde me onbegrepen. Ik voel me tot op de dag van vandaag onbegrepen, zeer zeker. Ik moest omgaan met veel verschillende soorten emoties. Ik kropte de emoties op, totdat ze explodeerden. Er ontstond oorlog in mijn hoofd. Ja, je kunt zeggen dat het voetbal mij heeft gered. We weten niet hoe mijn leven eruit had gezien zonder voetbal, want uiteindelijk is het niet zover gekomen. Maar ik ken nog steeds mensen die nu deel uitmaken van gangs of hun potentie hebben verkwist. Wat mij hielp was dat ik actief was. Ik kon mijn energie kwijt in het voetballen. Ik moet ook zeggen dat ik slim was. Ik heb veel dingen gedaan die mij in grote problemen hadden kunnen brengen, maar ik wist me altijd bijgestaan door God. Ik herkende het moment om ergens uit te stappen."

Depay stond er in zijn puberjaren niet helemaal alleen voor: op twaalfjarige leeftijd schoof zijn toenmalig club PSV mental coach Joost Leenders naar voren om hem te begeleiden. Depay is nog altijd dankbaar voor wat Leenders voor hem betekend heeft. "Ik zei niet dat ik behoefde had een mental coach, maar de club achtte het nodig. Daarmee hebben ze me een groot plezier gedaan. PSV zei: 'Deze jongen heeft enorm veel potentie, maar hij is gek.' Hij begon me te begeleiden en heeft me uit de problemen gehouden. Ik werkte met hem, maar hij was bijna een vaderfiguur voor me en inmiddels is hij ook een goede vriend. Een topgozer, ik ben heel erg dankbaar voor hem."