De Keuken Kampioen Divisie geldt al decennialang als kraamkamer voor binnen- en buitenlandse talenten en ook dit seizoen lopen er op het tweede niveau weer veel voetballers met potentie rond. Voetbalzone, de officiële mediapartner van de Keuken Kampioen Divisie, licht wekelijks een van deze talenten uit, met deze keer aandacht voor Benjamin Bouchouari, die dit seizoen ondanks zijn geringe lengte van 1.65 meter toch bij de grote mannen van Roda JC Kerkrade mag worden gerekend.

Door Thijs Verhaar

Soms wordt hij er wel eens moe van. Al zijn hele leven lang hoort de negentienjarige middenvelder dat hij te klein is en te weinig spierkracht heeft om te slagen in het profvoetbal. En dat terwijl hij wel degelijk gezegend is met een bovengemiddelde hoeveelheid talent. Alleen die lengte, tja. Frustrerend. Mede daarom dat hij nog voor zijn twintigste al bij zeven clubs heeft gespeeld, maar er gloort hoop. Jurgen Streppel heeft van de nood een deugd weten te maken en haalt het beste in hem naar boven. "'Je speelt volgende week tegen een jongen van twee meter, dus die kan jou onmogelijk volgen als je snel wegdraait', zegt hij dan tegen me. Dat vind ik het mooiste aan deze trainer", glundert Bouchouari dankbaar. "Hij geeft me het vertrouwen dat ik wel degelijk kan slagen als voetballer en dat is me heel veel waard."

Dat het hem veel doet, blijkt ook wel uit de statistieken. De jongeling moest in zijn eerste seizoen als prof lang wachten op zijn kans, maar mag sinds speelronde elf elke wedstrijd zijn opwachting maken. Hij is uitgegroeid tot vaste basisspeler en mag zich volgens Opta de huidige dribbelkoning van de Keuken Kampioen Divisie noemen. "Dat is inderdaad wat ik het liefste doe. Niet eens per se om te laten zien wat ik allemaal kan of om het publiek te vermaken, maar puur omdat ik mijn eigen verdediging niet in een lastig pakket wil brengen. Ik voetbal altijd graag naar voren en als ik de bal niet af kan spelen, zet ik zelf een dribbel in. Op die manier probeer ik het spel richting het doel van de tegenstander te verplaatsen en mijn team te helpen."

Als linkermiddenvelder zorgt hij dus geregeld voor een man-meersituatie door in te dribbelen, zoals Frenkie de Jong dat ook doet bij Barcelona en het Nederlands elftal. Bouchouari ziet hem als voorbeeld en wordt door zijn ploeggenoten wel eens gekscherend met de ex-Ajacied vergeleken. "Ze overdrijven daarmee, maar ik zie het wel als een compliment dat ik blijkbaar een heel klein beetje op hem lijk", aldus de middenvelder, die vooral waarde hecht aan de mening van Jurgen Streppel. "Onze trainer heeft Frenkie ook begeleid bij Willem II, dus ik vind het een eer dat hij ook zegt dat ik qua spel op hem lijk. Hij geeft ook aan dat ik goed naar zijn wedstrijden moet kijken. Daar leer ik veel van, al heb ik natuurlijk nog een lange weg te gaan voordat ik mag dromen van een carrière zoals hij."

Het tekent de vroege volwassenheid van Bouchouari. Hij heeft als negentienjarige al een heel voetballeven achter zich en is blij dat hij nu eindelijk stabiliteit heeft gevonden. Zijn reis begon als zevenjarige bij de lokaal gelegen profclub Waasland-Beveren, waar hij al na een jaar de overstap kon maken naar het grote Anderlecht. "Dat was achteraf heel vroeg. Maar het was zo'n mooie kans dat ik denk dat veel mensen het wel snappen." Minder begrip was er toen hij na vijf jaar overstapte naar KRC Genk, wat volgens de middenvelder te vergelijken is met een stap van PSV naar Ajax of van Ajax naar Feyenoord. "Veel mensen zeggen dat die overstap niet nodig was, maar Genk is wat mij betreft de beste opleider van België. Daarom heb ik de sprong gemaakt en dat heeft helaas niet goed uitgepakt."

Zijn overstap had als bijgevolg dat hij op zijn dertiende kwam te wonen in een gastgezin. "Dat is heel wat op die leeftijd en na een jaar hield ik het voor gezien omdat ik mijn ouders ontzettend miste." KV Mechelen werd jeugdclub nummer vier en ook dat liep uit op een teleurstelling. Bouchouari legt uit dat hij daar voor het eerst echt geconfronteerd werd met het fysieke voetbal, wat volgens hem de boventoon voeren bij de meeste Belgische clubs. "Ik was Anderlecht en Genk gewend waar nog goed werd opgebouwd, maar bij Mechelen werd het anders. We kwamen veel minder aan de bal, moesten het veel meer van onze fysiek hebben en als ik ergens niet in kan uitblinken, is het wel met fysieke kracht", aldus de zelfbewuste middenvelder, die vervolgens bij zijn ouders te rade ging en besloot om alle ballen op een doorbraak in Nederland te gooien. "In de Eredivisie willen alle teams opbouwen. Ik ken er niet een die volledig op kracht inzet, dus dat klinkt als een perfecte competitie voor mij. Met de bal aan mijn voet ben ik op mijn best."

Uit meerdere aanbiedingen kreeg Willem II uiteindelijk de voorkeur, ook omdat het vanuit Antwerpen goed bereikbaar was met de auto. "Mijn vader bracht me elke dag weer naar de training", memoreert Bouchouari. Helaas voor hem kwam het nooit verder dan dat, want hij bleek met zijn Belgische nationaliteit niet zomaar speelgerechtigd in het Nederlandse jeugdvoetbal. "Dit hoorde ik vlak voor de competitiestart, maar ik had geen idee wat dat inhield. Eigenlijk dacht ik dat het dan na één of twee weekjes wel geregeld zou zijn, maar uiteindelijk werd het een verloren seizoen", blikt de middenvelder terug. Hij wil echter met geen kwaad woord over de Tilburgers spreken. "Nee nee. Zij wilden mij een kans geven en hebben mij verder goed begeleid. Ik denk dat deze situatie ook nieuw voor hen was."

Tja, wat dan? Terug naar België, waar Mechelen hem graag terug wilde halen en ook andere clubs lonkten naar zijn diensten? Nee, want Fortuna Sittard speelt ook Eredivisie en daar kom ik nog altijd beter terecht dan in de fysieke Belgische competitie, redeneerde Bouchouari, die van zijn ouders wel te horen kreeg dat het te ver rijden was om dagelijks op en neer te gaan richting Sittard. "Ik woon dus sinds mijn zeventiende op mezelf", aldus de nu negentienjarige middenvelder. "Daar word je ook volwassen van en ik had het goed naar mijn zin, maar ja. Weer die papieren, he. Pas in de tweede periode was alles geregeld en mocht ik na twee jaar eindelijk weer eens wedstrijden spelen. Vier stuks en toen kwam corona", verzucht Bouchouari.

Desondanks bleken die vier optredens voldoende om zich te handhaven in de jeugdopleiding van de Limburgers, maar op achttienjarige leeftijd vond hij zichzelf klaar voor een kans in de hoofdmacht. "Ik wilde meer uitdaging, maar Fortuna vond het nog te vroeg. Ik moest eerst fysiek groeien. Voetballend kon ik prima mee, maar qua kracht niet, zeiden ze. Tja, toen zat er voor mij niet anders op dan weer verder te zoeken en gelukkig bood Roda uitkomst." In Kerkrade, waar hij direct naartoe verhuisd is, mocht hij meedraaien in de voorbereiding en hij vond met Streppel direct een medestander, terwijl ook routinier Erik Falkenburg hoog van hem opgeeft. "Heeft hij echt tegen u gezegd dat ik er eentje ben om in de gaten te houden?" Een verlegen grijns volgt. Het blijft wennen om op waarde geschat te worden in het Parkstad Limburg Stadion. "Ja, maar het is wel een heel fijn gevoel dat de jongens mij accepteren. In België zou ik nog geen minuut gespeeld hebben in een eerste elftal."

In Kerkrade is hij inmiddels onomstreden. Hij begon als vleugelaanvaller, stond toen even centraal op het middenveld en bekleedt tegenwoordig zijn favoriete positie van linkshalf. "Vanuit daar kan ik creatief zijn en het team helpen. De coach zegt dat ik mijn ding moet doen aan de bal en mijn verdedigende taken zo goed mogelijk moet uitvoeren." Begin februari maakte hij zijn eerste goal en ook de eerste assist heeft hij inmiddels mogen afvinken. "Assists geven vind ik het leukst, dus vooral dat rendement moet nog wel omhoog. Ik denk dat dat met de tijd wel komt, als ik hard blijf werken. De laatste tijd kan ik steeds beter laten zien wat ik kan en ik kom natuurlijk net uit een periode van tweeënhalf jaar met amper wedstrijden", redeneert Bouchouari.

Hoewel hij zich vaak afvraagt waar hij had gestaan als hij in die tijd wel duels had kunnen spelen, durft hij er geen voorspelling over te doen. "Dat hoor ik inderdaad vaak, maar ik probeer er anders naar te kijken. Natuurlijk leer je het meest van wedstrijden spelen, maar ik denk dat ik door deze lastige aanloop mentaal juist veel sterker ben geworden. Dat is ook belangrijk", weet Bouchouari. "Ik weet nu van mezelf dat ik heel wat aankan en ik geef niet snel op. Ik heb hier een contract voor drie jaar en wil er dan ook alles aan doen om deze mooie club terug te brengen naar de Eredivisie. Ik denk dat de play-offs dit seizoen al haalbaar zijn en vanuit daar is alles mogelijk. Kijk hoe RKC Waalwijk naar de Eredivisie gegaan is. Dat zou voor ons ook geweldig zijn."

Hoewel hij nu al het gevoel heeft dat hij het hoogste niveau in Nederland qua talent aan zou kunnen, vindt de dribbelkoning dat hij zich nog flink moet ontwikkelen voor het zover is. "Dribbelen gaat me goed af, maar ik moet mijn momenten nog beter kiezen en vaker afwisselen. Als mijn tegenstander twee keer buitenom gaat, kan ik dat daarna voorspellen en verdedigen. Ik moet dus gevarieerder gaan spelen en vaker oog hebben voor de makkelijkste optie: passen." Mogelijk dat die progressie hem kan helpen om zijn andere dromen waar te maken. "Spelen bij een topclub als Ajax of in LaLiga. Toch moet ik eerst maar eens zien dat ik de Eredivisie haal met Roda en misschien een uitnodiging ontvang voor een jeugdinterland. Dat zou ik ook heel gaaf vinden."

De vraag is echter of hij dan voor België of voor Marokko zou kiezen. Tot voor kort heeft hij zich niet beziggehouden met dat vraagstuk, maar een sleutelmoment op de club heeft daar verandering in gebracht. Verdediger Xander Lambrix ontving afgelopen week een uitnodiging voor Jong België. "Toen vroegen de jongens meteen: 'Waarom ben jij niet opgeroepen?' Gekheid natuurlijk, maar sindsdien vraag ik me wel af welk land ik zou kiezen. De waarheid is dat ik het niet weet. Ik zou supertrots zijn als het ooit zover komt, voor welk van de twee landen dan ook. Dat is toch iets wat ik heel lang niet voor mogelijk heb gehouden. Wat als ze allebei zouden komen? Pfff. Geen idee. Gelukkig hoef ik me nu alleen maar druk te maken over mijn prestaties bij Roda, haha. Hun vertrouwen terugbetalen is sowieso het allerbelangrijkste voor mij."

Naam: Benjamin Bouchouari
Geboortedatum: 13 november 2001
Club: Roda JC Kerkrade
Positie: linkermiddenvelder
Sterkte punten: dribbel, snelheid, techniek