Michiel Kramer werd landskampioen met Feyenoord en won met de Rotterdammers de TOTO KNVB Beker, maar was niet minder blij toen hij zich twee weken geleden veilig speelde met RKC Waalwijk. Met een grote sigaar en een flesje bier verscheen hij na de wedstrijd tegen Heracles Almelo (2-0) voor de camera van ESPN. Kramer denkt nog lang niet aan stoppen. Gaat het liefst nog een jaar of vijf door. "Ik voel mij gewaardeerd als mens en als voetballer. Meer heb ik niet nodig. Ik wil zo lang mogelijk blijven spelen", vertelt hij in gesprek met Voetbalzone.

Door Mart Oude Nijeweeme

Vaak gaat het over het broodje kroket. Of de gekke dansjes. Maar bij RKC Waalwijk weten ze ondertussen dat Kramer veel meer in zijn mars heeft. De aanvaller werd afgelopen zomer een week voor het verstrijken van de transferwindow ingelijfd en vertolkte dit seizoen een belangrijke rol in de strijd om lijfsbehoud. In Brabant weten ze hoe het is om met beperkte middelen het maximale te presteren. "Er is rust binnen de organisatie. Als het bovenin rustig is, is het daar beneden ook rustig. Dat is iets wat door de jaren heen is gecreëerd hier", vertelt Kramer.

Wat is jouw rol daarin geweest?
"Als ik vind dat ik ergens iets van moet zeggen dan doe ik dat. Dat het niet vaak en snel over RKC gaat heeft denk ik te maken met de grootte van de club. De ene keer degradeer je, de volgende keer promoveer je. Ik denk dat het hier altijd rustig is. Of het nou goed gaat of iets minder, er is altijd rust binnen de club. We kunnen allemaal met elkaar door één deur. Van het kantoorpersoneel tot de materiaalman. Dat is misschien een beetje saai, maar daarom wordt er misschien wel minder over ons gesproken. Er gebeurt niet zoveel. Dat is ook weleens lekker."

Hoe is dat voor jou persoonlijk na altijd bij clubs te hebben gezeten waar reuring is?
"Ik ben vanaf de eerste dag goed opgevangen. Ik kwam alleen een week voor de competitie binnen bij RKC. Dan is het altijd de vraag hoe je wordt opgevangen en hoe er gereageerd wordt op je komst. Maar dat is vanaf dag één heel positief geweest. Daar voel ik me prettig bij. Of ik daar bang voor was? Er zijn altijd mensen die een bepaald beeld van je hebben. Dat heb ik overal gehad waar ik gespeeld heb. Dat zullen ze hier ook gehad hebben. Maar ik weet wat voor mens ik ben en wat voor voetballer ik ben. Ik heb daar nooit twijfels over gehad."

Ik zag zelfs dat je de speler bent met de meeste doelpunten in de blessuretijd sinds het seizoen 2013/14.
"Haha, dat heb ik ook gezien. Mensen stuurden het door. Aan het einde van een wedstrijd valt er vaak iets te halen. Uiteindelijk zegt zo'n statistiek mij niet zoveel. Ik ben vooral blij dat het iets oplevert. Het gaat erom dat je waarde creëert. Voor de club en voor het elftal. Of dat nou in de eerste of de laatste minuut is. Het is een leuke statistiek, maar meer ook niet. Of het toeval is? Als het zo vaak gebeurt, kun je niet meer van toeval spreken. Er komt altijd een moment dat een tegenstander minder oplet of vermoeid is. Daar probeer ik van te profiteren. Daar ben ik volgens mij redelijk succesvol in geweest."

Daar haal je ook meteen een pijnpunt van jullie eigen ploeg aan.
"Dat klopt. Dat we aan het eind van het seizoen alsnog naar beneden moesten kijken hadden we vooral aan onszelf te danken. We hebben te veel wedstrijden in de eindfase weggegeven. Dat is heel zonde, want daarmee doe je jezelf tekort. Het heeft geen zin om continu de negatieve dingen te benadrukken. Maar we zijn wel kritisch naar elkaar. En dat is alleen maar goed, daar worden we beter van."

Hoe komt het dat jullie die wedstrijden uit handen geven?
"Ik denk dat het volwassenheid is. De echte wil om een wedstrijd over een streep te trekken. Daar valt nog veel winst te behalen voor ons. Soms moet het lelijk. In de eindfase van een wedstrijd gaat het soms om het over de streep trekken van een wedstrijd. Daar moeten we veel slimmer in zijn. Ik denk niet dat het met de mentaliteit te maken heeft. Het heeft meer met volwassenheid te maken. Gochme."

Dan is het lekker als je spelers als jij in de ploeg hebt.
"Dat is wel een van de redenen waarom ze mij hebben aangetrokken. Ik voel mij gewaardeerd als mens en als voetballer. Dan ben ik al heel blij. Meer heb ik niet nodig. Zoals ik me nu voel kan ik nog wel vijf jaar door. Ik wil zo lang mogelijk blijven spelen. In principe dien ik mijn contract (tot volgend jaar zomer, red.) uit."

En daarna?
"Ik heb nog geen idee. Ik denk daar wel een over na. Maar ik heb nog niets concreets weten te vinden. Ik heb wel een cursus gedaan via de VVCS, prestatiepsychologie. Die heb ik afgerond. Misschien dat ik sporters kan helpen bij het mentale aspect. Dat vind ik interessant. Als je als topsporter mentaal goed en stabiel bent, kun je het maximale uit je carrière halen. Ik denk dat daar iets zit wat ik leuk vind. Misschien kan ik mijn ervaringen delen met anderen."

Heb je die interesse altijd gehad?
"Ja, zeker wel. Als topsporter heb je talent. Het gaat er alleen om dat je dat talent omzet in stabiliteit. Dat begint in je hoofd. Daar valt voor heel veel mensen winst te behalen. Ik heb dat gedurende mijn carrière wel een beetje gemist. In het profvoetbal, zeker bij de mannen, is het kwetsbaar om te zeggen dat je hulp nodig hebt. Maar we gaan allemaal door slechte fases. Het is niet erg als je een keer hulp nodig hebt. Daar worden we al meer open in, maar ik denk dat we daar nog meer in kunnen groeien."

Wat was jouw zwaarste fase?
"Ik heb bij alle clubs wel een dipje gehad. Bij Sparta en Feyenoord. Maar ook bij ADO had ik een mindere fase. Dan ga je met jezelf in overleg om ervoor te zorgen dat je dat doorkomt. Ik heb het dus vanuit mezelf gedaan. Maar voor hetzelfde geld had iemand een helpende hand geboden en had ik het aangenomen. Dat is helaas niet gebeurd."